By
ÖZEL ihtiyaçlı ulusal koşucu Emine Ceylan (23), 2017 yılında kendisinden 16 yaş büyük olan ağabeyi Hasan Ceylan’ı kanser sebebiyle kaybetti. Ağabeyinin kaybının akabinde içine kapanan Ceylan, bu sırada hem annesi hem de babasının kansere yakalandığını öğrendi. Sıkıntı günlerini okuduğu Hacı Bektaş Veli Özel Eğitim Meslek Okulu’nda, Vücut Eğitimi ve Atletizm Öğretmeni Hüsnü Çatalkaya sayesinde aştığını belirten Ceylan, katıldığı tüm yarışlarda dereceye girmeyi başardı. Ulusal sportmen lisansını da alan Emine Ceylan, muvaffakiyetlerinin tüm Türkiye tarafından görülmesini istediğini söyledi. En büyük hayalinin ise Türkiye’yi, Avrupa’da muvaffakiyet ile temsil etmek olduğunu tabir eden yüzde 50 zihinsel manisi Emine’nin bugüne kadar katıldığı müsabakalarda 11 birinciliği, 4 ikinciliği, 5 üçüncülüğü bulunuyor.
Özel ihtiyaçlı ulusal koşucu Emine Ceylan, yaşadığı tüm zorluklara karşın başarılarıyla göz dolduruyor. Doğuştan yüzde 50 zihinsel engelli olan Emine Ceylan, 2017 yılında kendisinden 16 yaş büyük olan ağabeyi Hasan Ceylan’ı kanser sebebiyle kaybetti. Ağabeyinin kaybının akabinde içine kapanan ve ruhsal problemler yaşayan Ceylan, bu sırada hem annesi hem de babasının kansere yakalandığını öğrendi. Yaşadığı ruhsal sorunları, okuduğu Hacı Bektaş Veli Özel Eğitim Meslek Okulu’nda Vücut Eğitimi ve Atletizm Öğretmeni Hüsnü Çatalkaya sayesinde aşan Ceylan, bir kramponu dahi olmamasına karşın katıldığı tüm yarışlarda dereceye girmeyi başardı. Yakın vakitte ulusal atlet lisansını da alan Emine Ceylan, muvaffakiyetlerinin tüm Türkiye tarafından görülmesini istiyor. Hayatta iki büyük hayali olduğunu söyleyen özel ihtiyaçlı atlet Ceylan, bunları ‘Türkiye’yi Avrupa’da muvaffakiyet ile temsil etmek’ ve ‘Yeni bir cep telefonu almak’ olarak sıraladı. Emine Ceylan’ın bugüne kadar katıldığı müsabakalarda; 11 birinciliği, 4 ikinciliği, 5 üçüncülüğü bulunuyor.
‘ANNEMİM BEYNİNDE TÜMÖR VAR, BABAM KANSER’
Özel ihtiyaçlı ulusal koşucu Emine Ceylan, “Ben 23 yaşındayım ve mental özel sporcuyum. Branşım atletizm ancak ben özel sportmenler ismine koşuyorum. 5 kardeşlik bir aileden geliyorum. Ben konutun en küçüğüyüm. 3 ağabeyim var, 1 tane de ablam var. En küçükleri benim. Lakin şu an 2 ağabeyim var, 1 ablam var. Hayat öyküm 2017’de başlıyor. 2017’nin 7’nci ayının 13’ünde ben ağabeyimi kaybettim. Benim ağabeyim akciğer kanseriydi. Ondan sebep vefat etti. 2018’de hayatıma spor girdi. Sporla bağ buldum. Bulma süreci biraz sıkıntı oldu. Zira kardeşini kaybediyorsun. Hani bu türlü bir bataklıkta üzere oluyorsun. Ondan sonra yükseliyorsun. Yani yükselmek çok güç zira. 2017’yi hiç unutamıyorsun ve sonra 2018’e girmek istiyorsun lakin güç oluyor. Zira kaybettiğin bir şey var. Yani hayata küsüyorsun. Sonra yine doğmak istiyorsun lakin doğamıyorsun. Hayat öyküm aslında çok sıkıntı. Zira annemin beyninde tümör var, babam akciğer kanserini yendi fakat şu an hala akciğer hastalığı ile uğraşıyor. Yani hayat öyküm çok güç lakin zorluğa karşın gayret etmeyi öğrendim” sözlerini kullandı.
‘TÜRKİYE İSMİNE ÇABA EDİYORUM LAKİN KİMSE GÖRMÜYOR’
Sporla 2018 yılında antrenörü Hüsnü Çatalkaya sayesinde tanıştığını söyleyen Ceylan, “Daha doğrusu Hüsnü Hoca beni buldu. Zira bir odam var benim ve o odanın içindeyim. Ağabeyimi kaybettiğimden beri yalnızca odanın içindeydim. Oradan çıktım, spora geldim. Türkiye ismine gayret ediyorum fakat kimse görmüyor. Benim spora gelmem, gitmem çok sıkıntı. Zira annem hasta, babam hasta. Her gün 25 kilometre tek başıma gidip geliyorum lakin maddi imkan olarak beni zorluyor. Ben aslında yollarda gidip gelmeyi bilmiyordum. Yapamıyordum, özgüvenim yoktu. Benim için çok zordu. Ancak bunu aştım. Hüsnü Hoca’mın sayesinde aştım” dedi.
‘İNANIYORUM BİR GÜN BAŞARACAĞIM’
Bugüne kadar çok sayıda haksızlık yaşadığını lisana getiren Ceylan, “Milli gruba girdim. Ulusal grup sürecim çok zordu. Lakin antrenörüm bana çok takviye verdi. Annem daha çok takviye verdi. Ulusal gruba girdikten sonra benim aslında pes edesim geldi. Zira çok haksızlık gördüm. Bu kadar uğraş ederken çok haksızlık gördüm. Lakin dediğim üzere inanıyorum bir gün başaracağım. Şu an hayatıma bakarsak çok şey başardım. Başarmanın gerisinde, benim anneme kanser teşhisi konuldu. Benim şu an yarışım var fakat şu an tek maksadım yurt dışına gitmek. Zira ülkemi temsil etmek istiyorum. Dediğim üzere ben bu kadar çaba ederken görmüyorlar. Bu benim çok zoruma gidiyor. Bir telefon istiyorum. Çalışmıyorum zira daima spor yapmam gerektiği için çalışamıyorum. Bir de ben korkuyorum. Dışarıda çok korkuyorum. Ne kadar yensem de beşerler ‘özel sporcu’ dedikleri vakit hor görebiliyorlar, ayırabiliyorlar. Lakin ben artık şunu da öğrendim. Ben de artık sizin üzereyim. Zira ben de artık her şeyi kendi başıma yapabiliyorum. Her karşılaşmaya çıktığımda da ‘Emine sen başarabilirsin’. Zira benim annem 1 yıl müsaade vermedi. 1 yıl Hüsnü Hoca’ya ‘Hayır Emine yapamaz, Emine dışarı çıkamaz’ dedi. Ancak Hüsnü Hoca, ‘Yapabilir’ dedi. Zira yol çok uzun, toplu taşımaya binmek, insanların ortasına girmekte huzursuz oluyorsun. Ancak dediğim üzere, bir Hüsnü Hoca el uzatıyor, diğer kimse değil. Doğal kendi ailemde fakat aile konusuna girersem çıkamıyorum. Hem maddi hem manevi dayanak istiyorum. En kolayı idman ayakkabısı çivili. Mesela benim yoktu lakin bunu Hüsnü Hoca kendi cebinden aldı. Biz vitamin kullanıyoruz. D vitaminleri, magnezyum. Bunların hepsini Hüsnü Hoca kendi cebinden karşıladı. Ben bunu biliyorum. Bir gün biz başaracağımızı da biliyoruz. Zira ben kaybetmeyi çok uygun biliyorum lakin pes etmedim. Tek istediğim, ülkem ismine yarışıyorum lakin ülkem bunu görmüyor. Ülkem ismine koşuyorum. Ülkemin de bana sahip çıkmasını istiyorum. Mesela benim burada bir sürü arkadaşım var. Hepsi benim üzere Down sendromlu, mental. Mesela sporda şunu da öğrendim. Birlik, beraberliği öğrendik. Başkanımız Atatürk diyor ya ‘Çalışkan olmak, zeki ve akıllı olmak’. Ancak hayat öyküme bağlı kalmadım aştım orayı. İçinde bulunduğum kurallardan ötürü ülkemin de bana sahip çıkmasını ve desteklemesini çok istiyorum. Zira ben çok uğraş veriyorum ve gece gündüz çalışıyoruz biz. Bizim sesimizi duyun duyun artık” dedi.
‘ÇOCUĞUMUN İLERDE ÂLÂ BİR GELECEĞİ OLMASINI İSTERİM’
Emine’nin ileride âlâ bir geleceğe sahip olmasını isteyen anne Hatice Ceylan, “Emine hiç dışarı çıkamıyordu. Emine’yi ben dışarı salmıyordum. Kendim götürüp, kendim getiriyordum. Hüsnü hoca yeniden 1 yıldır çok uğraştı. Hüsnü hoca bana yalvardı. Bir sene benimle anlaşamadı. En sonunda o da bana inanç verdi. Emine spora başladıktan sonra düzeldi. Emine bir yere tek başına gidip gelemiyordu. Artık nereye göndersem kendi başına gidip gelebiliyor. Hiçbir sorunu olmuyor. Kendine olan inancı arttı. Çocuğumun ilerde güzel bir geleceği olmasını isterim. Ben bugün varım yarın yokum. Fakat yarın çocuğumun elinden tutan bir şey olsa. Ben hastayım, astım hastasıyım. Tansiyon, hipertansiyon var bende. Tedavi görüyorum. Kanser tedavisi göreceğim” diye konuştu.
‘AKCİĞER TEDAVİSİ GÖRÜYORUM TÜMÖR VAR AKCİĞERİMDE’
Baba Salih Ceylan ise, “Akciğer tedavisi görüyorum. Tümör var akciğerimde. Emine için, bir yerlere gelmesini istiyoruz. Ancak elimizden geldiği kadar yardımcı olmaya da çalışıyoruz. Mecburen biliyorsunuz özel çocuk. Hüsnü hocanın sayesinde, ben kendim yapamazdım. Maddi taraftan imkanım yok. Onun için Hüsnü hocanın yardımıyla buralara kadar geldi. Fakat bundan sonra devletimiz bir şeyler yapar mı yapmaz mı orayı da bilmiyoruz. Geçim biraz güç sağlamak. Devlet büyüklerimden, Cumhurbaşkanı’mdan yardım talep ediyorum” dedi.
