By ‘Enişteci’ lakabıyla magazin tarihine kazınan olay yıllar geçse de konuşulmaya devam ediyor.
Gülden Karaböcek’i silen Sevinç Karaböcek geçtiğimiz haftalarda düzenlenen kitap lansmanında kardeşini asla affetmeyeceğini söylemişti.
Ablası Sevinç Karaböcek’in eşiyle evlenen Gülden Karaböcek, ortaya atılan savlardan sonra 50 yıllık sessizliğini bozdu.
Neler Oluyor Hayatta programı’na konuşan Gülden Karaböcek, olayların asla anlatıldığını üzere olmadığını söyledi. Pişmanlıklarını lisana getiren Karaböcek’in değerli açıklamalarından satır başları şöyle:
“KİTABI OKUYACAĞIM”
“Kitabı aldı kızım lakin daha okumadım, zira şimdi vaktim olmadı. Oradan oraya koşturuyorum konserlere, yoruluyorum. Okuyacağım. Benimle ilgili yazılanları önemsiyorum. Doğruyu yazmış mıdır, bilmiyorum. Okumam lazım. Kitapta yazılanlarda palavralar varsa da rastgele bir yansım olmaz zira ben onun üzere bütün gerçekleri ortaya döküp ailemin rezil olmasını istemem. Yani, bu çok berbat olur şayet ben de bir şeyleri ortaya dökersem. Bu yüzden istemiyorum. Ortada büyük bir oyun var hem de.”
“EVLİLİĞE MECBUR ETTİLER”
“Neden eniştenizle evlendiniz?” Sorusunu da şöyle yanıtladı Gülden Karaböcek: “Bu kıssa uzun. Çok derin, çok ince, çok ayrıntılı anlatmam gerekir. Onu da burada yapmak istemiyorum. Yani bir aşk problemi falan yok. Olayı bu türlü yansıtmak işine geldi. Mecbur etmeselerdi beni bu evliliğe. Evet, mecbur edildim. Ve ablam mecbur etti.”
“AŞK YOK”
“Ablam beni ortaya döktü, adımı afişe etti herkese. Rezil etmeye çalıştı. Bir taşla kaç tane kuş vurmaya çalıştı! Hem beni sahneden yoksun edecekti, halkın gözünde küçük düşürecekti, hem de benden kurtulacaktı. Mağdur bir bayanı oynayacaktı. Ve o denli de oldu. Sokakta bıraktırmasaydı aileme, anneme, babama Onlara kötüleyip beni sokakta bıraktırdı. Ne eniştem ne de ben birbirimize aşık olmadık. Öylesine, olayların akışında gitti her şey. Ben tek başıma kaldım. Kimsem yoktu. Gidecek yerim yoktu, parasızdım. Mecbur kaldım. Eniştem yani sonradan eşim olan kişinin de kendi planları varmış. Ben bunu çok sonra anladım. Birinci başta güya bana yardım etmek istiyormuş üzere davrandı. Sonra birlikte plak yaptık fakat emeğimin karşılığını vermedi, hakkımı ödemedi, bana tek kuruş vermedi. Bir mesken tutmak istedim, takviye olmadı. Kendi başıma bir hayat kurmak, bir mesken açmak istedim. Tekrar yardım etmedi. Ablam bir taraftan, ‘evlensin, ortada kalmasın, artık evlensinler, ismi çıktı, onu kimse almaz’ diye gazete röportajları verdi. Daha ayaklarımın üzerinde yeni yeni durmaya çalışan, albümler, 45’likler yapmaya çabalayan biriydim ben. Atilla Bey ile birebir konutu paylaştık fakat o yeniden dışarıda kendi hayatını yaşıyordu. Evliliğimiz 12 sene sürdü. Bir çocuk da oldu. O kadar. Ortak bir çocuğumuz var. Zati onlar boşanmaya karar verdiklerinde ben babamla turnedeydim. Hiç haberim bile olmadı. Karşı taraf hiçbir şeyi dolduramıyor. Yalnızca ‘beni aldattılar, şunu yaptılar, bunu yaptılar’ diyor. Dediği tek şey bu. Diğer bir ayrıntı var mı? Fakat diğer şeyler var. Bu sır benimle gidecek. Kimse büyük konuşmasın. İnsanların başına ne geleceği aşikâr olmaz. Herkesin evladı var. Başlarına ne gelebilir, kimse bilmiyor.”
“ÇOK PİŞMANIM”
“Bu evlilikten Gülden Karaböcek ne kadar pişman oldu?” sorusunu da şöyle yanıtladı: “Kınamak çok kolay bir şey. Natürel ki pişmanım. ‘Keşke doğmasaydım’ diyorum daima. Ablam doğal ki beni affetmeyeceğini söyler zira affederse artık mağduriyeti biter. Artık bakın… Nefret ettiği bir insanın sayesinde plak yapıyor. Bir müzik söylemiş, klip çekiyor, kitap çıkarıyor. Fırsata çeviriyor işi. Para kazanmaya çalışıyor. Ben olsam tenezzül etmem.”
“MAĞDURİYETİNİ BİTİRMEZ”
“Oğlu için ağlıyor, fakat bana ağlıyormuş üzere yapıyor. Oğlunun öldüğüne ağlıyor. Elli yıldır ağlamıyordu. Amerika’da oturuyordu. Pek güzeldi. Babam, bana bu soyadını verdiği için onun cenazesine gelmedi. Babamı sevmedi. Bana art çıktığı için babamdan nefret etti. Babam bana her mevzuda dayanak oldu. Hayattayken niye bu kitabı çıkarmadı? Ben alıştım artık suçlanmaya. Artık bana hiçbir şey ‘şey’ üzere gelmiyor. ‘Beni üzmüyor’ diyebilirim yani. Çok üzüldüm. Artık üzülmek istemiyorum. Hani ‘Doğduğun mesken kaderindir’ derler ya Tıpkı benimki de o denli işte. Kaderimmiş benim doğduğum mesken. Keşke kardeşi olmasaymışım. Ben çocukluğumu yaşayamadım. Genç kızlığımı yaşayamadım. Hiçbir şeyimi yaşayamadım. Evlendiğimde 20 yaşındaydım. Bir gün sabah kalkıp ‘Eniştemle evleneceğim’ demedim natürel ki. Bitti esasen. Gelmişim 70 yaşıma. Bundan sonra olsa ne olur, olmasa ne olur? Beni Allah tutuyor. Allah beni seviyor ki hâlâ ayaktayım. Allah doğrunun yanındadır. Yanlışın yanında olmaz.”
“ABLAMI ÖZLEDİM”
Neşe Karaböcek’in kızsa da kelamlarından hasret ve pişmanlık akıyordu. Ünlü sanatçı “özlediniz mi?” sorusuna ise şöyle cevap verdi:
“Özlemez olur muyum? Alışılmış ki özledim. Onun o yumoş yanaklarını öpmek isterim. O beni mezara kadar affetmiyor ya… Ömrümüzün sonuna geldik zati. İkimizin de ayağı çukurda. Kimin evvel gideceği muhakkak değil. Lakin mahşerde, Allah’ın huzurunda her şey ortaya çıkar. Ben mahalle tellalı üzere çıkıp anlatamam. Benim o denli bir tabiatım yok.”
