By Paleontoloji dünyasında uzun müddettir tartışılan bir soru var: 66 milyon yıl evvel, bir bahar günü Dünya’ya çarpan asteroit sırasında dinozorlar hâlâ hayatta mıydı, yoksa esasen yok olma sürecine girmişler miydi?
CNN International’da yer alan habere nazaran karşılıklar bulmak için bir araştırmacı grubu, Kretase devrinin sonundaki kitlesel yok oluştan 18 milyon yıl öncesine odaklanarak Kuzey Amerika’nın fosil kayıtlarını inceledi. Current Biology mecmuasında yayınlanan yeni tahlil, dinozorların asteroitin ölümcül çarpmasından evvel çok uygun durumda olduklarına dair artan delillere katkıda bulunuyor.
Ancak birinci bakışta, o devirden itibaren incelemeye açık fosiller 8 binden fazla dinozor cinsinin sayısının, yaklaşık 75 milyon yıl evvel doruğa ulaştığını ve asteroit çarpmasından evvelki 9 milyon yılda azaldığını gösteriyor.
4 DİNOZOR AİLESİ İNCELENDİ
Yeni çalışmada araştırmacılar dört ana dinozor ailesini inceledi: Ankylosauridae (topuz kuyruklu Ankylosaurus üzere zırhlı bitki yiyen dinozorlar), Ceratopsidae (Triceratops da dahil olmak üzere büyük üç boynuzlu otçullar), Hadrosauridae (ördek gagalı dinozorlar) ve Tyrannosauridae (Tyrannosaurus rex üzere etçiller).
Bilgiler bir bilgisayar modeline girildi ve Dean ile meslektaşları fizikî fosil kayıtlarını modelin önerdiği kayıtlarla karşılaştırdılar ve bir uyuşmazlık buldular.
YAŞAM ALANLARI SABİT KALMIŞ
Model, kelam konusu 18 milyon yıllık vakit diliminde, dört dinozor kladının muhtemelen işgal ettiği kara kesiminin genel olarak sabit kaldığını, bunun da potansiyel ömür alanlarının sabit kaldığını ve yok olma riskinin düşük kaldığını ileri sürüyor.
Dinozorların gerçek çeşitlilik örüntülerini belirsizleştirebilecek faktörlerden biri, o vakit aralığında Dünya yüzeyinde açığa çıkan kayaların eksikliğiydi ve bu nedenle bugün fosil avcılarının inceleyebileceği bir şey değildi.
“YOK OLMAYA MAHKÛM DEĞİLLERDİ”
Çalışmanın ortak muharriri ve University College London Yer Bilimleri Kısmı’nda Royal Society Newton Milletlerarası Üyesi olan Alfio Alessandro Chiarenza yaptığı açıklamada şöyle dedi:
“Bu çalışmada, bu besbelli düşüşün, biyolojik çeşitlilikteki gerçek dalgalanmalardan çok, tektonik hareketler, dağ yükselmesi ve deniz düzeyindeki çekilme üzere süreçlerle yönlendirilen bu son Mezozoik fosil taşıyan katmanlardaki jeolojik değişikliklerden kaynaklanan azalan örnekleme penceresinin bir sonucu olma ihtimalinin daha yüksek olduğunu gösteriyoruz”
Chiarenza, “Dinozorlar muhtemelen Mezozoik’in sonunda kaçınılmaz olarak yok olmaya mahkûm değildi. Şayet o asteroit olmasaydı, hala bu gezegeni memeliler, kertenkeleler ve onların hayatta kalan torunları olan kuşlarla paylaşıyor olabilirlerdi” diye konuştu.
